فیلم تشریفات ساده -A Pure Formality 1994

تمام نیروی نهفته و حس سرشار تورناتوره در فیلم متفاوت "صرفا برای رعایت تشریفات ساده" بروز می کند. این فیلمی جذاب است که در آن دو بازیگر مطرح سینمای جهان، ژرار دپاردیو و رومن پولانسکی در آن به ایفای نقش پرداخته اند.

این فیلم به کسانی که طرفدار سینمای معناگرا هستند پیشنهاد می شود.

درباره فیلم:
فیلم با یک شلیک گلوله در شبی بارانی شروع میشود و به دنبال آن مردی را می بینیم (با بازی ژرار دوپاردیو) که سراسیمه فرار میکند... ولی لحظاتي بعد دستگیر شده و به بازداشتگاهی نمناک و مرموز منتقل میشود...

دانلود از مدیافایر
یا
دانلود از رپیدشر:
http://rapidshare.com/files/361452562/A.Pure.Formality.1994.avi.__a
http://rapidshare.com/files/361453733/A.Pure.Formality.1994.avi.__b
http://rapidshare.com/files/361453721/A.Pure.Formality.1994.avi.__c
http://rapidshare.com/files/361452365/A.Pure.Formality.1994.avi.__d

زیرنویس فارسی فیلم

Password=irproud.wordpress.com

نقد فيلم: (خواندن اين بخش قبل از تماشاي فيلم توصيه نمي شود)

جوزپه تورناتوره فيلم‌هاي محشر و مشهور زيادي دارد. از سينما پاراديزو گرفته تا مالنا و افسانه ۱۹۰۰. اما اين فيلم‌ساز دوست‌داشتني يک شاهکار ساخته که کمتر حرفي از آن به ميان مي‌آيد. نام اين فيلم، «يک تشريفات ساده» است. چند سال پيش اين فيلم را ديده بودم. ديروز دوباره نشستم و تماشايش کردم و عجيب اين‌که اگر نگويم بيشتر، به اندازه‌ي بار اولي که فيلم را ديدم، از آن لذت بردم. اين لذت دوباره از اين جهت اهميت دارد که بدانيم، تعليق، مهم‌ترين عنصر در داستان اين فيلم است.
ژراردو پارديو در اين فيلم نقش نويسنده‌اي مشهور به نام اُنوف را بازي مي‌کند که پس از دويدن‌هاي بسيار در يک شب باراني در ميان جنگل‌، توسط ماموران پليس بازداشت مي‌شود. چند دقيقه‌اي از فيلم نمي‌گذرد که سروکله‌ي ديگر شخصيت اصلي فيلم پيدا مي‌شود. کميسري که تا پايان فيلم از آقاي آُنوف بازجويي مي‌کند. نقش کميسر را کارگردان مشهوري بازي مي‌کند که اين روزها، بازداشتش در سوئيس سروصداي زيادي به پا کرده، رومن پولانسکي. جناب کميسر در طبقه‌ي دوم اداره‌ي پليسي که از هر جايش آب مي‌چکد، تلفنش قطع است، برقش هم قطع مي‌شود و پرسنلش، با سطل آبي را که کف اتاق را پر کرده، بيرون مي‌ريزند؛ نويسنده‌ي محبوبش را سوال‌پيچ مي‌کند. کميسر که عاشقِ رمان‌هاي آُنوف است، وقتي از زبانِ او اسمش را مي‌شنود، باور نمي‌کند و به طعنه مي‌گويد پس نام من هم لئوناردو داوينچي است! اما خيلي طول نمي‌کشد که مي‌فهمد با خود آقاي آُنوف طرف است. کميسر از او مي‌خواهد مدت کوتاهي در اداره پليس بماند تا در يک تشريفات ساده به چند سوال پاسخ دهد. اما اين تشريفات ساده، خيلي هم ساده نيست...
برعکس اکثر فيلم‌هاي پليسي که مقتول موجود است و پليس دنبال قاتل مي‌گردد؛ در فيلم «يک تشريفات ساده»، کميسر دنبال مقتول است. کميسر از جسدي حرف مي‌زند که در نزديکي خانه‌ي ييلاقي آقاي آُنوف پيدا شده و صورتش آن‌قدر له شده که قابل شناسايي است.
«يک تشريفات ساده»، صرفاً فيلمي پليسي نيست. اين فيلمِ جذاب، کنکاشي هستي‌شناسانه درباره‌ي چيستي انسان و جهان و نسبت تخيل و واقعيت است. در پايان فيلم متوجه مي‌شويم جسدي که آقاي آُنوف از بالاي پنجره ديده که به اداره پليس منتقل شده، در واقع جسد مقتول نبوده، بلکه وسايل شخصي اوست که ماموران به اداه منتقل کرده‌اند. پس مقتول کيست؟ آقاي آُنوف! بله، قاتل همان مقتول است. آُنوف، خودکشي کرده است و احتمالاً تمام ماجرا در دنياي ديگري مي‌گذرد. حتا يک کلمه از بازجويي‌ها که توسط يک منشي تايپ مي‌شد، روي کاغذ ثبت نشده و همه چيز سفيدِ سفيد است. اگرچه در فيلم، اشاره‌ي مستقيمي به جهاني ديگر نمي‌شود، اما در يکي از صحنه‌هاي پاياني فيلم، وقتي فردی در همان‌جايي که آُنوف در ابتداي فيلم نشسته بود، نشسته و دارد شير گرم مي‌نوشد، آُنوف از پيرمردي که در ابتداي فيلم کاسه‌ي شير داغ را به صورتش پاشيده بود، مي‌پرسد: «مي‌داند؟» و مي‌شنود که نمي‌داند، تو هم نمي‌دانستي، من هم نمي‌دانستم، اولش هيچ‌کس نمي‌داند.
شايد با ديدن پايان فيلم، به نوعي ياد فيلمِ «ديگران» ساخته‌ي آلخاندرو آمنه‌بار بيفتيم. اما «يک تشريفات ساده»، بسيار عميق‌تر و جذاب‌تر از «ديگران» است. فيلم تورناتوره، علاوه بر عمقِ هستي‌شناسانه‌اي که دارد، يک فيلمِ پليسي جذاب هم هست. يعني تعليق‌ِ لازم براي يک داستان پليسي از ابتدا تا انتهاي فيلم جاري است. هنر تورناتوره در خلقِ تک تک نماهاي اين پازل پيچيده، واقعاً ستودني است؛ نماهايي که کارکرد چندگانه دارند.
دو بار «يک تشريفات ساده» را ديده‌ام و هنوز سير نشده‌ام. در اولين فرصت يک بار ديگر اين شاهکار جوزپه تورناتوره را تماشا خواهم کرد.