خلاصه داستان: یک کارگر اسکله به نام جود در دهه 60 به آمریکا سفر می‌کند تا پدر در غربت افتاده‌اش را پیدا کند.دهه 1960، ليورپول. جاد کارگر بندر به قصد يافتن پدر گمشده اش راهي نيويورک مي شود. دست تصادف دختري زيبا به نام لوسي سر راه وي قرار مي دهد و اين دو نفر دلباخته يکديگر مي شوند. لوسي از فعالان جنبش صلح خواهي است و جاد نيز کم کم جذب ايده هاي وي مي شود. اين زوج خيلي زود تحت تاثير دکتر رابرت و آقاي کيت در کوچه هاي گرينويچ ويليج پرچم عصيان برافراشته و دامنه اعتراضات مدني را تا ديترويت گسترش مي دهند. اما احضار مکس-برادر جاد- به سربازي و اعزام او به ويتنام باعث مي شود تا اين زوج با واقعيت هاي زميني تر، خشن تر و تلخ تري آشنا شده، مبارزه براي خاتمه دادن جنگ ويتنام را آغاز کنند...
فیلم پر از جلوه‌های بصری تایمور که پیش از این فیلم موفق «فریدا» با بازی سلما هایک را ساخته است مورد توجه منتقدان قرار گرفته است. فیلم دهه 60 آمریکا را با الهام از گروه بسیار موفق بیتلز مورد بررسی قرار می‌دهد.
http://adf.ly/U4na
http://adf.ly/U4nb
http://adf.ly/U4nc
http://adf.ly/U4ne
PASS=iriproud.com
کارگردان: جولي تايمور. فيلمنامه: ديک کلمنت، ايان لا فرانه بر اساس داستاني از جولي تايمور، ديک کلمنت، ايان لا فرنه. موسيقي: اليوت گولدنتال. مدير فيلمبرداري: برونو دلبونل. تدوين: فرانسوا بونو. طراح صحنه: مارک فرايدبرگ. بازيگران: اوان ريچل وود[لوسي]، جيم استرجس[جاد]، جو اندرسون[مکس]، دانا فوش[سدي]، مارتين لوتر مک کوي[جو-جو]، بونو[دکتر رابرت]، ادي ليزارد[کيت]، سلما هايک[پرستار اوازخوان]. 133 و 131 دقيقه. محصول 2007 آمريکا. نامزد بهترين آلبوم موسيقي براي يک فيلم سينمايي از مراسم گرمي، نامزد جايزه بهترين طراحي صحنه و بهترين فيلمبرداري از مراسم ساتلايت.
چرا بايد ديد؟
جولي تايمور متولد 1952 نيوتن، ماساچوست است. پدرش دکتر زنان و مادرش استاد علوم سياسي بود. جولي در نوجواني شيفته اساطيرو فولکلور و بعدها دنياي نمايش شد. در جواني به کشورهاي زيادي سفر کرد و در پاريس [مدرسه پانتوميم ژاک لکوک]بازيگري خواند. در دهه هفتاد به ژاپن رفت و در زمينه هنر نمايش عروسکي مطالعه نمود. در کشورهاي آسيايي زيادي با سمت کارگردان و بازيگر به کار نمايش مشغول شد و سرانجام به آمريکا بازگشت تا در برادوي کار کند. نمايش 'The King Stag' که در 66 شهر دنيا اجرا شد، شهرتي بين المللي برايش به دنبا آورد. در دهه 1990 چند اپرا کارگرداني کرد و اجارايش از نمايش اديپ شهريار جايزه امي را ربود. اجراي او از فلوت سحرآميز و سالومه نيز با موفقيت گستره اي همراه بود. تايمور که در سال 1986 براي اولين بار کوشيده بودتا نمايش طوفان-شکسپير- را به فيلم برگرداند، در سال 1992 با فيلم تلويزيوني Fool's Fire بار ديگر دست بهتجربه در زمينه فيلمسازي زد و سال بعد اديپ شهريار را نيز در قالب فيلمي تلويزيوني کارگرداني نمود. اولين فيلم سينمايي تايمور تايتوس[بازهم بر اساس نمايشنامه اي از شکسپير] نام داشت که در 1999 با شرکت آنتوني هاپکينز ساخته شد و برگردان مدرن او ستايش و حيرت منتقدان و تماشاگران را برانگيخت. دومين فيلمش فريدا[2002] نيز به سبب تصوير کردن زندگي جنجالي نقاش مکزيکي و بازي سلما هايک مورد توجه بسيار قرار گرفت. و حالا 5 سال بعد از توفيق فريدا، تايمور با فيلم تازه و جسورانه بازگشته تا روياي بسياري از دوستداران فيلم هاي موزيکال و طرفداران سينه چاک گروه بيتلز را جامه واقعيت بپوشاند.
از اين سو تا آن سوي دنيا يک فيلم عادي نيست. نام فيلم و شخصيت هاي اصلي آن از آوازهاي گروه بيتلز گرفته شده و تايمور با استفاده از 33 ترانه گروه بيتلز يک ضيافت موسيقيايي تدارک ديده است. نام فيلم از ترانه به همين عنوان از آلبوم Let It Be گرفته شده است و بازيگران آوازها را خود اجرا کرده اند.
تايمور با استفاده از قصه دهه شصتي اش مسايل سياسي/اجتماعي امروز را نشانه رفته و موضوع هايي بينادي چون صلح طلبي، آزادي بيان و حقوق بشر را مطرح مي کند. البته زندگي به سبک rock and roll هم فراموش نشده و در کنار وقايعي تاريخي چون شورش ديترويت جلوه اي مضاعف يافته است. برگردان سينمايي ميلوش فورمن از نمايش مو[Hair] را فراموش کنيد، چون از اين سو تا آن سوي دنيا يک فيلم نوستالزيک يا عاشقانه معمولي نيست. يقين دارم اگر جان لنون نيز زنده بود و به تماشاي از اين سو تا آن سوي دنيا مي نشست، احساس غرور مي کرد!
0 دیدگاه:
ارسال یک نظر
ارسال دیدگاه